Italië

Vela Vakantie in Italië: Photo and Travel Diary

Hieronder enkele van de meest fascinerende foto's van het zeilen van Genua naar Sicilië en een leuk en interessant Reisdagboek vol met informatie en anekdotes die de hele route beschrijven. Als je ze niet meer hebt gelezen, bekijk je reisinformatie en de kaart van de route hier: www.wildrips.net/sailing-italy.htm.

Vela Vakantie in Italië: Reisdagboek

"Dus je zou het idee hebben van het idee om op een zeilboot uit Genua te vertrekken en Sicilië te bereiken door de eilanden en de slagen van de mooiste kust van de Tyrrheenian te raken? Zeilen voor 800 mijl en twee weken op een zeilboot van 10 meter? ">" Precies. "
" Het lijkt mij een geweldig idee. Laten we gaan. "
Dus, in augustus 2013 gooide Agosta en ik ons ​​in dit bedrijf. De boot moest naar Trapani worden gebracht en deze vakantie-overdracht was een geweldige kans.
We vertrokken van Genua in de ochtend, na gegalvaniseerd. Een lichte wind duwde ons op naar Chiavari en Blackboard . Het was een genoegen, zoals altijd, passeer voor het groene voorgebergte van Portofino en zijn prachtige kliffen. Maar alles wordt mooier als je wordt gezien vanaf de zee, zelfs de hypergebouwde buurten van Genua en Rapallo.
De volgende dag hebben we de Tigullio verlaten en gebroken richting Toscane. Helaas moesten we toevlucht nemen tot de motor, hoewel die kleine wind waait genoeg was om de zeilen op te blazen en ons een beetje benzine te redden. De maximale snelheid is 6 knopen daarom duurt het een bepaald geduld. Maar wie heeft haast om te stoppen met zweven? Ik weet het zeker.

Voor een lange navigatie is reizen 's nachts noodzakelijk. Hiermee kunt u mijlen malen en om de dag te kunnen misbruiken met meer rust, het stoppen in mooie of spectaculaire baaien voor duiken, snorkelen, ontspanning en wandelen langs de kust.
De wind roos een beetje. Dus, wanneer op 20 de zon begon te raast, hebben we de zeilen uitgelegd, we kenden een fles witte wijn en namen we een panoramisch aperitief. Achter ons, in de verte, de Ligurische kust, voor de zee alleen , liet de boot en laten we het gaan.

Na een prachtige zonsondergang en een discreet diner begonnen we de verschuivingen voor de nacht. Twee bleven wakker om de cursus aan te passen, andere boten te controleren en de sterren te bewonderen. De anderen sliepen. Wordt gewekt om 2 uur met de uitdrukking "Hé, het is jouw beurt" is nooit een plezier. We voelen ons een beetje zoals veroordeeld tot de dood geroepen tot de galg, laten we zeggen. Dan zit hij echter onder de sterrenhemel, hij rook de zee, chat en tijdspassen.

'S Nachts, een van de meest opmerkelijke shows en voor nieuwkomers, onverwachte is die van de fosforescerende plankton-wolken (B> die onder de boot passeren. Het zijn gewoon heldere ballen die opvallen in de Zwarte Zee, maar voor mij, persoonlijk, hypnotiseren.
Een ander kenmerk van nachtavigatie is de moeilijkheid om afstanden te waarnemen. Het licht van een schip lijkt misschien heel ver, en in plaats daarvan vinden we het plotseling honderd meter van de boeg. Om te navigeren is de GPS en vraag ik mijn eigen sluitende felicitaties aan de zeilers uit het verleden, degenen die de sextant en de sterren hebben gebruikt. Om andere boten en verschillende mogelijke problemen te vermijden, is echter vandaag een Marinaresca-kennis nodig. Wees niet onvoorzichtig, alsjeblieft.
Zelfs de dageraad in zicht op het eiland Gorgona was niet slecht. Hij zag eruit als de avond zonsondergang opnieuw afspelen, maar niet in tegenstelling gereproduceerd.

We kwamen aan in Capraia om te lunchen, nadat we geplukt zijn door een mooie wind die ons naar het kruis had geduwd. Het eiland, mooi, is al beschreven hier .
De volgende dag hebben we een lekkering aan het ELBA-eiland . We stopten om per kabel te zwemmen voordat we doorgaan, onder spinnaker, richting Punta Ala . Beschutte het voorgebergte en we hadden een bad, helaas afgekortd door het haar van talrijke jellys, blijkbaar geïnteresseerd in het kennen van elkaar. Het was late namiddag, dus we kenden een fles, we kwamen naar het motto "een man een leeg", omdat een fles wijn per dag, per boot, de aanbevolen rantsoen, en we openden. Zo wordt de zeilcruise geleefd, naar mijn mening: samenvoegen met de zee en met de elementen en geniet van de kleine grote geneugten van het leven. Houten en dan, rond middernacht, heb ik vierkant naar het 'eiland Giglio . Nog een nacht navigatie die soepel wordt uitgevoerd.

Hij klopte toen we de lelie bereikten, waarvan we het dorp en de heuvels van Brulles konden bewonderen, evenals, helaas, de semi-verzonken romp van de Costa Concordia, het cruiseschip dat in 2012 is gestrand.

We vervolgden het prachtige Argentario-voorgebergte naar de wilde Giannutri, toen nog steeds ten zuidoosten. We zagen de eerste dolfijnen van de vakantie (minder leuk dan normaal, ik moet ze afwijzen) en we kwamen in de middag in Riva di Traiano, in de buurt van Civitavecchia, een grote haven, onaantrekkelijk, waar we waren vullen van wijn, water en brandstof (in volgorde van belangrijkheid). We beniled in de late namiddag naar Marinella. We zijn nog steeds van toepassing om een ​​duik te nemen voor zijn prachtige villa's over de zee. We aten Panzanella , een typische navigatieschaal bestaande uit nat broodjes met olie, water en azijn en gekruid met tomaten, uien en, in werkelijkheid, wat u maar wilt doen: tonijn, olijven, ansjovis, CAPERS ... afhankelijk van hoe hongerig, en we waren over het algemeen heel erg. Ik moet vermelden dat de Panzanella goed wordt overbrugd met de White Wine ?
We hebben gewerkt voor een andere nachtavigatie, het licht van de lichten van Rome in de verte. Na het bewonderen van de maximale gekleurde zonsopgang arriveerden we in Palmarola, de eerste van de pontine-eilanden, evenals een authentiek meesterwerk van de natuur

Witte en kleurrijke kliffen, duidelijke wateren, baaien en rotsen en ravijnen ... Het eiland is volledig onbewoond, behalve een klein restaurant op het strand en een huisje, opgegraven in de rots van tuff, gehuurd aan toeristen. (Daar vertellen ze me, zelfs de villa van de Sorelle Fendi, de stylisten, die, maar ik begrijp niet hoe ze 's morgens doen om te gaan winkelen. Povers, zullen een echt gra-leven hebben).

We afgemeerd in de prachtige baai en, gedragen het masker, we zwommen voor een uur bewonderende vis en achtergronden. Het is ongelooflijk als de maten van de wereld die ons interesseert, wordt in deze gevallen verminderd. Over het algemeen vertrekken we naar een reis door te zeggen: "Ik wil die stad, die regio, die staat bezoeken." Maar in een baai dus wild en mooi, was het doel om die rots te bezoeken, dat blauwe zeespunt, dat kleine strand. En het was niet om te vestigen, inderdaad, elke rots leek ons ​​anders, een wereld op zichzelf, eveneens om te worden onderzocht tot het einde.

Dus, brachten we in een gat tussen de rotsen en we verraste ons dat we zwemmen in een soort van ondergrondse natuurlijke zwembad . Toen bewonderden we een soort witte garnalen die rustig zwemmen, blikken, kastanjes (zwarte vis, weinig smakelijk), van de splitsingen tussen de rotsen die naar beneden vlogen tot verontrustende diepten, van de weiden van gekleurde algone, krullen ...

Er was in die details verloren.
Met de aanbesteding bereikten we het strand, waar we die nieuwsgierige gaten onderzocht, gesneden in de tuffering verwerkt in huizen, een beetje zoals ze deed in Pitigliano (Toscane) of in Cappadocië (Turkije).

We vertrokken in de middag, langs het prachtige eiland, meer en meer onder de indruk. We kwamen aan bij Ponza wanneer de zon bijna was om in de baai van Luna Chiaia Gelukkig zijn er foto's omdat, anders zou ik mezelf verliezen in een andere lange lijst van enthousiaste bijvoeglijke naamwoorden, waardoor je slaperigheid hebt. Ik bedoel gewoon dat aan de ene kant er zonsondergang over de zee was, onder de rotsen, aan de andere kant was er deze oneindige verticale rotswand tot wiens voeten een lang strand uitgerekt. Aan de linkerkant en aan de rechterkant waren er de gebruikelijke witte en gekleurde kliffen . De vulkanische uitbarstingen en de aardverschuivingen die deze eilanden hadden gevormd, waren auteurs van authentieke meesterwerken. Ik weet niet hoe goede artiesten als natuur - zelfs als ik het toegeven, de creaties van de vulkanen zijn willekeurig en soms zelfs een beetje catastrofaal.

Cenemmo terwijl het donker is gemaakt en de baai van Azzurra werd roze, rood en uiteindelijk zwart . Na het diner namen we in drie de tedere en besloten om vierhonderd meter naar het strand te rijzen. In het donker was het een vrij sterke ervaring, met de reflecties van de maan die soms op het schuim van de golven scheen en de aanwezigheid van een nabijgelegen rots of het strand in de verte detecteerde. Als je eenmaal aankomt, beseften we dat we de slippers zijn vergeten en terugkeerde om ze te nemen. We vertrokken en zijn eindelijk op de kustlijn geland.

Toegang tot het strand van Chiaia di Luna is verboden voor het risico van vallende keien van de klif, dus het is altijd verlaten. Anders is er een manier om het te bereiken vanuit de stad Ponza: een tunnel in de tufo langs tweehonderd meter, gegraven door de Romeinen 2000 jaar geleden , die de klif tot je de andere kant bereikt van het eiland.
fantasteerden met een fakkel, dan in de tunnel, met een vaag gevoel van claustrofobie, en na een paar minuten lopen (wat erg lang leek) ontsproten we buitenshuis. Degenen een zucht van opluchting en liepen op een verharde weg totdat je de Ponza Country Waterfront bereikt. Er waren een jachthaven, kleurrijke huizen, ijssalons en toeristen (dus in de wereld bestaan ​​andere mensen naast ons: we vergeten). We leefden niet een bijzonder levendige avond, moe na een dag begonnen met een nacht navigatie en blijven zwemmen en hardlopen, maar het was een prachtig avontuur.
was middernacht toen we weer de tunnel liepen. Om binnen te gaan, moesten we een poort opklimmen: als ik van het strand naar de stad verhuisd, leek de toegang open en wettig, de omgekeerde route was blijkbaar geblokkeerd.
op het strand vonden we de tank en we keerden terug naar de boot. De juiste, ondanks de duisternis. We hadden slaap. Welterusten.
De dageraad bij Chiaia di Luna is helemaal niet slecht, inderdaad, verbazingwekkend en bewegingen.

We proefden het anker en we gingen naar Ventotene twintig mijl, naar het zuidoosten. Na een prachtig gevaren afgemeerd in de haven, dit keer, om comfortabel te worden voor het land en het tanken en ... Nou, wijn, natuurlijk. De eigenaardigheid van dit prachtige eiland is de Romeinse haven, opgegraven in de tuff, met mol en bollards verkregen van de rots tweeduizend jaar geleden. De stad is erg pittoresk.

Er zijn enkele stranden, erg populair, in tegenstelling tot Palmarola en Chiaia di Luna. Ondanks mensen zijn ze opmerkelijk omdat, snorkelen, je de duiktanks kunt verkennen die door de Romeinen hebt gegraven om Murnes en andere vissen te verhogen. Het was allemaal verrassend dat we verbleven zonder woorden ... Gelukkig omdat anders onderwater we zouden hebben dronken. Het was genoeg om het masker te dragen en met twee worstelingen die we ontmoetten tussen wolken van blikken, natuurlijke tanks, duidelijk helder water, een mariene ster ... Ga daar alsjeblieft.

We passeerden een rustige nacht in de haven (ah, dan is het zo slaap ... eindelijk).

We begonnen al snel in de richting van onze volgende bestemming, Procida. We bereikten het snel, na het hebben van gelijnd ischia, dankzij een vrij aanhoudende wind, dus hebben we besloten door zeilen langs de Proiplus van Procida . We afgemeerd vervolgens voor de baai van Corrella , een land van oude gekleurde huizen, vast en opgestapeld , met aan één kant het rotsachtige voorgebergte van Murata Aarde en zijn kasteel . Het was een meesterwerk. behalve veel wonder die we vóór en in de Panzanella naar de zee hebben gedoken, dan .

We laten Corricella met tegenzin en we gingen aanmeren in de Poort van Procida aan de andere kant van het eiland. Er was een hel, maar de plaats was erg leuk.

voor het avondeten liepen we naar Correlella, waar we buiten at met de meest goede (en zware) pasta van de Lower Tyrrheenian. Gebruik door uit te eten, gebruik de verschillen tussen Noord- en Zuid-Italië. We zagen delen in restaurants toenemen, prijzen dalen, belastingontvangsten verdwijnen. Een negatief aspect, de laatste, dat niets neemt naar de hitte en sympathie van mensen, voor het goede doel. Het is alleen een gewoonte, bovendien ook wijdverspreid in het noorden, en dat het definitief Italië zal sturen om zeer snel te ruïneren ... samen met de talrijke andere problemen van ons land.

Ik slaap in de open lucht, om de hitte beter te dragen. We zijn de volgende dag vroeg vertrokken, ga naar het zuiden. We benijdden met plezier tot CAPRI , vervolgens begon de lucht ongebonden te zijn. De wind viel en we moesten een motor geven, ik besloot te ontsnappen aan alle onweersbuien. We passeerden voor de kust van Amalfi, waar we een bas en een ton visten (ik ben niet in staat of om een ​​vis te doden, maar gelukkig hadden we een ervaren vriend aan boord). In de late namiddag kwamen we aan op Salerno en afgemeerd in de nieuwe jachthaven van Atechi. Hier was er een ronde verandering, met een aantal vrienden die vertrokken en anderen die aankwamen. Ik blijf natuurlijk.
Ondertussen werden we betrapt door een gewelddadige storm. Gelukkig waren we rustig afgemeerd in de haven. CHADERER per boot met vers gevangen vis, gepuft en gemarineerd, en met een substantiële pasta pasta.
De dag na de angst voor verdere tijdelijke overtuigd ons om in de haven te blijven. Hoe tijd te doden? We hebben een plotselinge beslissing genomen: om Amalfi met de bus te bereiken.

Zo vonden we ons op de kronkelende en strime-weg die de Amalfi-kust volgt. Het was een uur en een halve reis die een leven duurde, tussen spectaculaire panorama's en vijf uur durende bochten. Amalfi is een klein meesterwerk , met zijn kerk en zijn huizen langs de kust. Er is een openbare boot die voor twee euro leidt tot de nabijgelegen stranden aan de voet van de kliffen. We namen het en aangetrokken tot de wind, we besloten om te stoppen waar windsurf werd verhuurd. Zodra ik vertrok, boma in de hand, zo mooi als de zon, iemand - een Baffardeo-god - de wind uitdraaid, die voor een uur niet groter is dan 0,5 knooppunten van intensiteit. Ik bleef zo ​​nog steeds op tafel in het midden van de baai, totdat een lichte Brezzolina me terugbracht naar het strand en de apparatuur terugdeed. Dan hervatte de wind. Eolo Pig .
Na een panoramisch bier hervatten we de boot en keerde terug naar Amalfi. Vanaf hier keerden we terug naar Salerno met de veerboot, en ze niet in staat waren om een ​​ander leven met de bus te verspillen. Het was een toeristische reis naar Duitse toeristen, maar stelde ons in staat om te genieten van een onvergetelijke opvattingen, dankzij het feit dat de verwachte onweersbuien daadwerkelijk niet vertoonden.

'S Avonds was ik en een vriend in de buurt voor Salerno om na dagen te genieten van het sociale leven (of waren jaren) navigatie. De stad verraste ons voor de levendigheid van zijn straten: talloze winkels, bars, restaurants ... Na een aperitief verkenden we de prachtige steegjes, vol met mensen en jongens. Cenemmo in een gastronomie vult ons met verse vis en het drinken van een fles falanchina. We brachten slechts 9 euro door met elk . En zelfs de bars waren extreem goedkoop: een fles bier of chuck ging weg voor een euro (met ontvangst!). Vanzelfsprekend waren er ook chique en duurdere plaatsen.

Het was een opgewekte avond die ons een goede indruk van Salerno heeft achtergelaten, een levendige stad waar mensen weten hoe te komen.
voor de hele vakantie waren de wind uit het noorden overheersend, met intensiteit tussen 5 en 15 knopen en ook De volgende ochtend was Tramontana. We vertrokken bij zonsopgang naar het zuiden, zeilen uitgelegd, met een goede snelheid van 7-8 knopen.
Meteen ten zuiden van Salerno is er een grote Golf met de vlakte van Battipaglia. Nog verder in het zuiden verschijnt het fascinerende kliffen. Het is een stuk van een beetje beroemde kust, maar nog steeds aangenaam en niet te gebouwd (we praten zoveel over het gebouw misbruiken in het zuiden, maar de kusten van Noord-Italië zijn niet beter, inderdaad).

We kwamen aan in de late namiddag aan de baai van goede nachtrust, beschermd door Capo Palinuro . Het was een mooie Golf, waarin er een dozijn boten afgemeerd waren. We hebben genoten van het gebruikelijke spectaculaire diner op water en een goede nachtrust (zoals gesuggereerd door de naam van de baai). De volgende ochtend maakten we een correborantbad en het verkennen van ravijnen en rotsen en stranden, dus we vervolgden naar de baai van Infreschi, spectaculair maar te populair (in augustus vindt het toevallig verkeer, zelfs op zee, af en toe). Hij was genoeg om ongeveer een kilometer te bewegen, maar om ongestoord onder een steile wilde kust te duiken.
Na een paar uur aan gezellige mariene vertaalingen (duiken en ontspanning en zonnebank en wandelen op de rotsen), begroef ik richting de Aeolian Aeolian . Eten door een grapje te drinken en te slapen, passeerden we de zeventig mijl lange navigatie. Een lichte wind duwde ons toen we rond 4 uur 's nachts een rood licht in de hemel zagen, in de verte: het was de Sciara del Fuegra di Stromboli, de Wake of Lava uitbarstte door de vulkaan altijd actief. In het heftige licht van de dag werd die felrood minder evident, maar Stromboli miste geen charme. Het was opwindend varend zeilen, in absolute stilte, aan de voet van de vulkanische kegel, bewonderde de zwarte magmatische muren die aan de zee aankomen.

In Stromboli is er een dorp witte huizen. Het wordt gevraagd omdat iemand ons leeft, tussen een uitbarsting en een ander. Het punt is dat dankzij de vulkaan het land erg vruchtbaar is. Bovendien is er vandaag het toerisme.
Stromboli en Panarea worden gescheiden door tien mijl van water, dat we naar de motor liepen (zij waren de Eoogen, maar de wind was voorbij). We hoefden het MainSail niet te stoppen, de Cunningham of rust te verlaten, maar ook alleen de twee eilanden bewonderen en vulkanische kegels van Lipari en Salina in de verte was een waardige en aangename bezetting.
op Panarea afgemeerd aan een boei en daalde met de tank naar de grond. We zagen verbazingwekkende dingen. Witte huizen in het midden van bloemrijke bomen, groene en hemelse en transparante zee, brulle heuvels, van Far West, met cactus en figuren van India; En dan zat de overblijfselen van een prehistorisch dorp op een klein schiereiland met zijn baattes uit het dus heldere water dat de stenen aan de onderkant kon worden geteld

We namen een sterke adem en opgewonden we verlieten het pad dat de Dungehog van het eiland doet en daalde om een ​​dip te nemen. Een half uur snorkelen liet ons toe om vis, oranje algen en wat kleine kwallen te ontdekken die, dankzij het masker, ik slim ontwijken.

Als je het niet weet, ben ik dat de Figuren India erg lekker zijn, maar aanraken ze een van de ergste ideeën die je voor je kunnen optreden, nog erger dan het eten van een Sumo Wrestler. Ze zijn in feite uitgerust met kleine, irritante transparante doornen (ik heb het over de prikkels van India, niet van de patiënten), die overal duwen. Omdat het praktisch onzichtbaar is, is het erg moeilijk om ze te verwijderen en gemakkelijker te gaan dan de bubon-pest: als een onschuldige man een handschoen gebruikt om peren van India te verzamelen, rust het dan op een stoel, dus een andere raakt die stoel, dan houdt hij zijn hand aan Aan iemand ... ZAC!, een epidemie van figuren stekelige spreads.

CHADERER per boot, afgemeerd in de prachtige baai, en als fruit verslond van de stekelige vijgen. Dan vinden we ons allemaal om ons te krabben, en nog steeds vandaag, om erover na te denken, voel ik me aan de steek.
De volgende dag hebben we de prachtige Panarea verlaten en we zeilden naar Lipari, de meest bevolkte van de Aeolian. We gingen naar beneden om het uitzicht te bewonderen, vervolgens in het kanaal gebracht dat dit vulkaaneiland scheidt en terugkeert naar het noordwesten, al snel afgemeerd in een prachtige baai van Lipari, met uitzicht op een Faraglione . Mooi, meesterwerk, spectaculair, etc. etc.

Na een lange badkamer lieten we langs de westelijke vulkaankliffen, onder zijn kleurrijke rookkrater . We afgemeerd in een andere baai, praktisch verlaten (terwijl de meest gerenommeerdeen erg populair waren).

Een lange rij op de aanbesteding bracht ons om te baden onder een zwarte klif. Het water was duidelijk, de verplaatste achtergrond, met rotsbogen eronder om in apneu en rotsen te zwemmen die van den naar kleine vissen maakten. Het was een van de mooiste momenten van het snorkelen van de vakantie.

Het was late namiddag toen we vertrokken naar een andere lange avondzeilen, naar Palermo. De nacht werd verlicht door de flitsen van een onweersbui, niet ver weg. We zouden graag minder gedaan hebben, maar we hadden niet gebaad of we werden geïnvesteerd door trompetten van lucht. We kwamen aan bij Dawn op Palermo , die we liepen.

We bewonderden de rotsachtige bergen achter Mondello en ging verder in de richting van Castellamare Del Golfo . We bereikten het in de middag, bij de snelheid van meer dan 8 knopen, gedreven door een mooie lucht uit het noordoosten.

Aanmeren in Castellamare is een waar genoegen voor de dealer: het is een veilige en moderne opvang waarvan je de oude citadel kunt bewonderen, met zijn kasteel op de zee en de huizen op de heuvel staan ​​.

Cenammo in un Heerlijk restaurant - Zoals bekend is Siciliaanse keuken iets hemels. Omdat onze tafel in het midden van een afstand van een steegje was, konden we ook de Siciliaanse vrouwelijke schoonheden observeren: van de honderdvijftig vrouwen die tijdens het diner passeren, minstens 143 waren tussen de schattige en de prachtige. Ik denk dat mannen niet slecht waren, maar ik bedoel niet.

Van Castellamare naar Trapani, het was de laatste dag van de navigatie. We passeerden voor de karakteristieke scopello en naar het prachtige reservaat van de Zingaro, vervolgens naar het toeristisch San Vito Lo Capo , ook beroemd om het Cous-Cous Fest. We zagen oude zoutpannen, toen renden we kliffen en stranden. We stopten voor een duik onder een Monte Dolomitico, het voorgebergte van Monte Canoe , voor de badplaats Cornino. We wisten niet wat de Dolomieten in Sicilië deed, misschien waren ze op vakantie. Achter de stad waren er enorme marmeren mijnen.

Door verder te gaan naar de kust, passeerden we voor de Tonnara di Bonagia . Tonijn visserij Uncursites. Ten eerste, als je denkt aan hoeveel ze elke dag in de wereld worden betrapt, ben je verrast door hoe ze nog niet zijn uitgestorven. Ze reproduceren ongelooflijk, maar vergelijkbare mattances die een beetje verdwijnen. Het andere interessante aspect is dat in het tonkeeltje aan de vis het een riskant vaardigheid en krachtgame was, met tonijn die een bang en gehuild stapel vormde en dat ze harpoon werden toen ze sprongen. De visser die op het verkeerde moment een tonijn van 70 pond hapte, werd in de stapel gesleept en een geweldig lelijk einde gemaakt.
Een mooie wind (altijd uit de noordelijke sectoren) duwde ons voor de nieuwste miglies. We kwamen aan in het licht van de Egadi en onze bestemming, Trapani , was niet ver weg. De kust was nu vlak, zo erg, zodat er een halve kilometer vangen, maar ongeveer tien meter achtergrond kunnen zijn. Een goed gebruik van GPS, kaarten en portlanes wordt aanbevolen om droog te vermijden.
De haven van Trapani heeft een enkele ingang voor commerciële schepen en watersporters. We noemden de Capture om ons te identificeren (vreemde formaliteiten geïntroduceerd om clandestiene boten te vermijden) en afgemeerd in de nieuwe "parkeerplaats" van onze tien meterze zeilboot. We kwamen aan na 800 mijl navigatie voor de Italiaanse kusten. We kenden een fles. 'S Avonds liepen we door het levendige Trapani, waar je een Cous-Cous-geluid had. De restaurants waren vol en de zeer trage service, dus eten met de vermoeidheid van zeilen op het was de laatste grote inspanning.
De avond eindigde met vuurwerk. Even dachten we dat de Trapaniërs onze aankomst vierden; In werkelijkheid steelde de Madonna van Trapani het toneel. We ontdekten dat hij op 16 augustus een stadsfeest was. We gingen slapen.
Het bedrijf is voltooid . De boot was in Sicilië en we boven, gezond en Salvi. We voelden een soort symbiose met navigatie en de zee, wat een mooi ding is, zelfs als het afhankelijkheid kan veroorzaken. Maar wat we meer probeerden dan alles was het gevoel van tevredenheid, de vreugdevolle teamgeest en sterke veroordeling in onszelf. We waren klaar voor nieuwe uitstapjes, in het nieuwe leven en nieuwe winden.

als je van deze wilde uitstapjes houdt of als je meer foto's van deze en andere bestemmingen wilt vinden, evenals Advies en nieuwe routes, bezoek onze FB-pagina en zet het als:

Klik hier om te openen Alle reisdagingen .